Stilstaan bij de toekomst op de Dag van de verpleging
Stilstaan bij de toekomst op de Dag van de verpleging
Natuurlijk leven we hier in Nederland echt in een enorme weelde, zeker als je het vergelijkt met sommige andere landen – waar ze het echt een stuk slechter voor elkaar hebben. In het teken van de Dag van de verpleging, die er alweer bijna aan zit te komen – op 12 mei is het namelijk weer zover – wilde ik met dit blog aandacht schenken aan de dingen die er in de zorg nog verbeterd kunnen. In het teken daarvan zou ik willen beginnen met de vergrijzing. De eeuwige vergrijzing weer, hoor ik je al zuchten. Misschien is het een teken dat het telkens terugkomt in de debatten omdat het immers ook niet meer te negeren is – iets wat wij collectief al veel te lang hebben gedaan, spijtig genoeg. Je moet goed begrijpen dat we er niet meer omheen kunnen, dat we straks echt met meer ouderen zitten dan er jongeren zijn om het onderhoud van deze groep te plegen. En daarom vind ik de Dag van de verpleging zo belangrijk, omdat we er immers niet onderuit kunnen, we wel onder ogen moeten komen dat we straks een onafwendbaar probleem hebben, met name wat de betalingen van de pensioenen betreft en natuurlijk wat de zorg betreft. Ouderen hebben veel zorg nodig, substantieel meer zorg dan jonge en gezonde mensen, dus wat moeten we straks als er niet genoeg handen zijn om dit allemaal op te vangen? En bovendien, waarom worden nu juist verplegers wegbezuinigd? Is dit niet juist een categorie om in te investeren in plaats van erop te bezuinigen? We moeten onder ogen komen dat we straks een probleem hebben en we moeten hard naar oplossingen hiervoor op zoek maar tegenwoordig mis ik dat naarstige zoeken naar alternatieven nog echt. Wellicht ben ik mijn tijd te ver vooruit als ik voorspel dat er robots komen om de zorg op zich te nemen?